Stanisław Osostowicz
W 1927 roku Stanisław Osostowicz rozpoczął studia malarskie w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie związał się z radykalnym artystycznie, wrażliwym społecznie i zaangażowanym politycznie, komunizującym środowiskiem Grupy Krakowskiej. W pochodzących z tego okresu akwarelach i gwaszach Osostowicz krytycznie portretował rzeczywistość społeczną i polityczną Polski lat 30., rejestrując radykalizację nastrojów, narastającą przemoc oraz nasilające się represje ze strony państwa. Tematami jego prac często były manifestacje, strajki i bójki, artysta przedstawiał dynamikę ulicznych zajść za pomocą gęstych nagromadzeń linii i kształtów, często opierając kompozycje na wyraźnym przeciwstawieniu dwóch walczących ze sobą stron i podkreślając różnice ideologiczne za pomocą koloru (Demonstracja antyfaszystowska, Rozruchy uliczne II, Bójka w lokalu II). Czasami sięgał także po technikę kolażu, tworząc prace przypominające dzieła berlińskich dadaistów, w których ironicznie odnosił się do bieżących wydarzeń politycznych w Polsce i Europie oraz krytykował postępującą militaryzację i narastający autorytaryzm władz (Satyra antyfaszystowska I, Satyra antyfaszystowska II).
Stanisław Osostowicz (ur. 1906 w Tarnopolu, zm. 1939 w Warszawie) – malarz rysownik i grafik, członek Grupy Krakowskiej i współpracownik Teatru Cricot. W latach 1927-32 studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Za swoją radykalną działalność polityczną był wielokrotnie aresztowany, w 1937 roku z przyczyn politycznych usunięto go ze Związku Zawodowego Artystów Plastyków. Osostowicz znany jest ze swoich ostrych, zaangażowanych prac na papierze oraz ekspresyjnie malowanych, barwnych pejzaży i scen z życia małych miasteczek. W 1937 roku przeniósł się na stałe do Warszawy, gdzie zginął w trakcie bombardowania w 1939 roku.
