Maja Berezowska

Artystka w latach 30. XX wieku mieszkała w Paryżu – opublikowała w tym czasie, w gazecie „ICI Paris” serię kpiących z Adolfa Hitlera karykatur Miłostki słodkiego Adolfa. Po publikacji rysunków przeciwko Berezowskiej wystąpiła ambasada niemiecka, oskarżając ją o obrazę głowy państwa. Sprawa sądowa zakończyła się symboliczną grzywną dla artystki oraz wpisaniem jej na nazistowską czarną listę. Jej przewiny nie poszły w niepamięć – musiała ukrywać się w czasie wojny, w 1942 roku w wyniku donosu została pojmana przez Gestapo i osadzona w warszawskim więzieniu na Pawiaku. W tym samym roku skazano ją oficjalnie za znieważenie Hitlera i zesłano do obozu dla kobiet w Ravensbrück z wyrokiem kary śmierci. Zarówno na Pawiaku, jak i w obozie koncentracyjnym nadal tworzyła, przedstawiając sceny z życia więziennego, takie jak Cela 47, Kibel, Kontrola czystości oraz sceny obozowe, np. Janina Peretjatkowicz opowiada o konstelacjach gwiezdnych podczas apelu w Ravensbrück, Jadwiga Kopijowska przemawiająca przed rozpoczęciem szopki noworocznej w Ravensbrück. W obozie przetrwała, portretując skrajnie wyczerpane współwięźniarki i wychudzone dozorczynie, zawsze przedstawiając je jako rumiane, pełne życia i tryskające zdrowiem.

Maja Berezowska (ur. 1893 w Baranowiczach, zm. 1978 w Warszawie) – malarka, graficzka i karykaturzystka, znana przede wszystkim z subtelnych grafik o tematyce erotycznej. W okresie międzywojennym jej rysunki i ilustracje były publikowane w popularnych tygodnikach, takich jak „Szpilki” czy „Cyrulik Warszawski”. W czasie II wojny światowej została najpierw uwięziona na Pawiaku, a następnie zesłana do obozu w Ravensbrück. W 1946 roku wróciła na stałe do Warszawy, gdzie do końca życia pracowała jako ilustratorka i scenografka.