Leopold Lewicki

latach 30. Lewicki tworzył liczne interwencyjne prace na papierze, w których używał syntetycznych, precyzyjnych środków wyrazu. W tym okresie artysta studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie związał się z awangardowym, zaangażowanym politycznie środowiskiem Grupy Krakowskiej. Był jednym z najbardziej zaangażowanych w radykalną, lewicową działalność polityczną członków grupy, sam zresztą należał do KPP. Jego ekspresyjne, komunizujące, przypominające satyry niemieckich ekspresjonistów dzieła zjadliwie komentowały rzeczywistość społeczno-polityczną Polski lat 30. XX wieku. W prezentowanych na wystawie grafikach Lewicki alegorycznie przedstawia skutki kryzysu ekonomicznego i społeczne nierówności (Pogrzeb III klasy, Walka klasowa), portretuje życie klasy robotniczej i toczone przez nią walki (Fabryka, Strajk, Demonstracja) oraz krytykuje militaryzację państwa i represje stosowane przez autorytarne władze (Żołnierze, Za kratami).

Leopold Lewicki (ur. 1906 w Burdiakowcach k. Tarnopola, zm. 1973 we Lwowie) – malarz, grafik, rzeźbiarz i autor rysunków, współzałożyciel Grupy Krakowskiej. Studiował rzeźbę, malarstwo i grafikę na ASP w Krakowie. W czerwcu 1932 roku prace Lewickiego ocenzurowano i usunięto z wystawy końcoworocznej w Akademii, a samego artystę aresztowano. Tworzył zaangażowane politycznie i społecznie grafiki oraz eksperymentował z inspirowanymi konstruktywizmem formami malarskimi i rzeźbiarskimi. W 1935 roku Lewicki został zamknięty na 6 miesięcy w więzieniu za radykalną działalność polityczną. W 1941 roku artysta został wywieziony do Azji Centralnej, gdzie pracował jako nauczyciel. Po zakończeniu II wojny światowej powrócił do Lwowa i kontynuował działalność twórczą aż do śmierci w 1973 roku.