Adam Marczyński

W swojej twórczości Adam Marczyński nieustannie eksperymentował, często zmieniając inspiracje i kierunki poszukiwań. Zaczynał od twórczości wyraźniej ekspresyjnej, w latach 30. fascynował się kubizmem i koloryzmem, następnie zaczął coraz wyraźniej zwracać się ku abstrakcji i surrealizmowi, nawiązując do twórczości Paula Klee i Joana Miró. W latach powojennych artysta zainteresował się problematyką materii i zaczął stopniowo wychodzić w swoich pracach w przestrzeń: tworzył obrazy-przedmioty z użyciem niemalarskich materiałów, które wkrótce wyewoluowały w asamblaże i zgeometryzowane reliefy. Prezentowany na wystawie obraz Pejzaż industrialny, powstał tuż po okresie studiów artysty w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, podczas których był on luźno związany z awangardowym, zaangażowanym politycznie środowiskiem Grupy Krakowskiej. Nierealistyczne, mroczne przedstawienie przemysłowego miasta zawiera w sobie element charakterystycznej dla członków Grupy społecznej wrażliwości: Marczyński portretuje w nim scenę z życia klasy robotniczej, która w latach 30. ciężko odczuwała skutki kryzysu ekonomicznego w Polsce. Artysta podchodzi do tematu w osobisty, autorski sposób: maluje go w dużym formacie, nawiązuje do postimpresjonizmu, stosuje uproszczone, syntetyczne formy i stara się oddziaływać kolorami i fakturą obrazu.

Adam Marczyński (ur. 1908 w Krakowie, zm. 1985 tamże) – malarz, grafik i rzeźbiarz. Studiował na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w latach 1930-36. Wystawiał razem z I Grupą Krakowską, od 1957 roku działał także w ramach II Grupy Krakowskiej. Od 1945 roku aż do emerytury prowadził pracownię malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W swojej twórczości eksperymentował z różnymi formami nowoczesnego malarstwa: ekspresjonizmem, kubizmem, surrealizmem, abstrakcją i malarstwem materii, w późniejszej twórczości zwrócił się w kierunku konstrukcji, tworząc prace przestrzenne w formie asamblaży i kolaży.