Izaak Celnikier

Twórczość Izaaka Celnikiera jest świadectwem i próbą przepracowania koszmaru wojny. Malował masy ciał złączonych lękiem i miłością, w ostatnim momencie zanim zmienią się w popiół. Jego płótna i grafiki zaludniają duchy przeszłości, ludzie jeszcze nieodczłowieczeni przez wojenną grozę, oraz Żydzi, z którymi Celnikier dzielił tragedię codzienności getta. Artysta odrzucił myśl o niewyrażalności okrucieństwa wojny, by nie skazać ofiar zbrodni wojennych na wieczne milczenie. Jak sam mówił: „Przedstawiam tylko to, co widziałem. Widziałem wszystko, niczego nie wybaczę”. W obrazie Korea artysta odwołuje się do własnego doświadczenia wojennego i na wzór scen zapamiętanych z getta przedstawia scenę opłakiwania postaci, która zginęła w czasie wojny w Korei, toczącej się między komunistyczną Koreańską Republiką Ludowo-Demokratyczną a Republiką Korei, wspieraną przez Stany Zjednoczone i siły ONZ. Celnikier buduje napięcie w obrazie odwołując się do biblijnej sceny opłakiwania Chrystusa. Płótno jest malowane mocnymi, ciemnymi plamami farby i wyraźnie zaznaczonym, szorstkim duktem pędzla oraz surowym obrysem kształtów. Jedynym źródłem światła w obrazie jest biała koszula zamordowanej postaci.

Izaak Celnikier (ur. 1923 w Warszawie, zm. 2011 w Paryżu) – polski i żydowski malarz, grafik i rysownik. W czasie wojny był więziony w białostockim getcie a następnie kilkukrotnie zsyłany do obozów. W latach 1946-51 studiował w Wyższej Szkole Sztuk Stosowanych w Pradze. Po zakończeniu studiów powrócił do Warszawy. W 1957 roku otrzymał ministerialne stypendium na wyjazd do Paryża, gdzie pozostał na stałe. Przemoc i rozpacz, której Celnikier był świadkiem w czasie II wojny światowej zdefiniowała całokształt jego twórczości artystycznej – do końca życia powracał w ekspresyjnych obrazach i grafikach do tematu Zagłady i scen biblijnych.