Bolesław Stawiński

Bolesław Stawiński był synem włókniarza, pochodził z ubogiej robotniczej rodziny z Łodzi. Już jako nastolatek musiał podjąć ciężką, fizyczną pracę by wspomóc finansowo rodzinę, szczególnie w okresie przedłużających się strajków w fabrykach. Doświadczenia te mocno odbiły się na jego późniejszej twórczości, w której Stawiński często podejmował problematykę społeczną, portretując świat klasy pracującej, manifestacje robotnicze oraz ludzi biednych i bezdomnych. W czasie studiów malarskich na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych związał się z lewicowym, zaangażowanym politycznie, awangardowym środowiskiem Grupy Krakowskiej, którego członkowie podzielali jego społeczną wrażliwość i zainteresowanie nowoczesnymi formami artystycznymi. W akwareli Demonstracja artysta, za pomocą prostych, syntetycznych środków przedstawia zlewające się w abstrakcyjną kompozycję protestujące masy robotnicze, krytycznie portretując naznaczoną kryzysem ekonomicznym i narastającym autorytaryzmem rzeczywistość Polski połowy lat 30.

Bolesław Stawiński (ur. 1908 w Łodzi – zm. 1983 w Bytomiu) – malarz i rysownik. W latach 1928-34 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie został aktywnym członkiem Grupy Krakowskiej. W pracach malarskich odwoływał się głównie do postimpresjonizmu, malował portrety, martwe natury, pejzaże i sceny kawiarniane, korzystając z charakterystycznych, uproszczonych form i przygaszonej palety barwnej. W latach 30. tworzył także zaangażowane politycznie i społecznie prace na papierze oraz kompozycje abstrakcyjne. Po II wojnie światowej jako repatriant trafił do Bytomia, gdzie pozostał do końca życia pracując artystycznie i wykładając na II Wydziale Grafiki Propagandowej w Katowicach.