Alina Szapocznikow

Rzeźby Aliny Szapocznikow są bezpośrednim odbiciem jej osobistych doświadczeń, w szczególności wojny, getta i choroby. Jej twórczość pełna jest pofragmentowanych, zdeformowanych ciał oraz organicznych odcisków części ciała samej artystki. Prace tworzyła w seriach, m.in. Brzuchy czy Nowotwory. Szapocznikow wytworzyła własny, niezwykle zmysłowy i jednocześnie nasycony smutkiem przemijania język formalny, który odzwierciedlał zmiany zachodzące w jej ciele. Ekshumowany to jedna z niewielu prac artystki, odwołująca się do wydarzeń politycznych, odczytywana również jako rozliczenie z epoką stalinizmu. Jest to hommage dla László Rajka, węgierskiego działacza, zamordowanego w 1949 roku i zrehabilitowanego w czasie odwilży na Węgrzech. Rzeźba przedstawia ciało udręczone i zdeformowane, przypominające odciski zastygłych szczątków ludzkich po erupcji wulkanu w Pompejach.

Alina Szapocznikow (ur. 1926 w Kaliszu, zm. 1973 w Paryżu) – rzeźbiarka. Po wojnie studiowała w Pradze i Paryżu. Jej życie było naznaczone tragicznymi zdarzeniami: dorastała w gettach i obozach koncentracyjnych, w 1969 roku zdiagnozowano u niej raka piersi, która to choroba cztery lata później doprowadziła do jej śmierci. Była indywidualistką i eksperymentatorką – początkowo tworzyła prace w duchu realizmu socjalistycznego, po odwilży rozpoczęła pracę z nowymi materiałami rzeźbiarskimi, takimi jak żywica syntetyczna czy poliester, poszukując nowych form wyrazu. W 1963 roku na stałe wyjechała do Paryża, gdzie pracowała aż do śmierci, twórczo przetwarzając doświadczenie wyniszczającej jej ciało choroby.